 |
|
|
De Nijl in Egypte
Egypte heeft sinds het begin van de
beschaving altijd een prominente rol gespeeld. Midden in de
woestijn, de Sahara, het land van de
farao's was een enorme
belangrijke levensader. De rivier de Nijl vormde Egypte en bood
Egypte een onuitputtelijke bron van vruchtbaarheid. Een strook van 2
tot 5 kilometer aan beide oevers biedt de Egyptenaren een strook
vruchtbare grond. Daarachter de lijmstenen muren van de onvruchtbare
wildernis. In het oosten is dat de Arabische woestijn en in het
westen de Libische woestijn. In het noorden komt de rivier uit in de
mooie blauwe Middellandse Zee.
In de delta van de Nijl, van Egypte, dankt zijn bestaan aan de
vruchtbare grond die de Nijl daar al honderden jaren dropte. Van de
vruchtbare modder werd jaarlijks dankbaar gebruik gemaakt. De delta
in Beneden-Egypte strekt zich uit in een denkbeeldige driehoek van
Caïro,
Alexandrië en
Port Saïd.
Vroeger overstroomde de Nijl elk jaar in de zomer. Deze overstromingen lieten
vruchtbaar slib achter op de oevers van de Nijl, waardoor de bodem ideaal was
voor landbouw. Wanneer echter het water te hoog kwam kon de gehele oogst
vernietigd worden, terwijl in een jaar waar de overstromingen minder erg waren
er een hongersnood plaatsvond. Deze overstromingen waren dan ook zo
onvoorspelbaar dat het nodig werd geacht om ze beheersbaar te maken met een dam.
De bron van de Nijl ligt in twee rivieren. Deze twee rivieren komen
tezamen bij Khartoem, de hoofdstad van Soedan. Deze twee rivieren
zijn de Blauwe en de Witte Nijl maar na samenkomst heet de rivier
zoals wij hem kennen; de Nijl. Als je vervolgens afzakt met de
stroming van de Nijl kom je langs allerlei pittoreske plaatsjes en
vele
tempels die er door de tijd
heen geplaatst zijn. Voordat de Nijl echt Egypte binnenstroomt komt
ze eerst nog langs een aantal niet begaanbare plaatsen. Deze
cataracten zijn plaatsen waar het water laag staat en de bedding
bedekt is met ontelbare rotsen. De eerste cataract ligt nu vlak bij
de dammen van
Aswan. Door het lage water na de dammen is het goed
te zien hoe ruig de cataracten in oude dagen waren. |
Over de bron van de Nijl is
sinds de ontdekkingstocht van Henry Stanley, die het
Victoriameer in 1871 voor het eerst in kaart bracht, vaak
gespeculeerd. Het meer, dat door Uganda, Tanzania en Kenia
wordt gedeeld, wordt meestal aangeduid als de bron van de
Nijl, maar verschillende rivieren voeden het meer vanuit de
buurlanden. De plaats die het team van McGrigor nu aanduidt
in Rwanda, maakt de Nijl 107 kilometer langer dan de 6611
kilometer die tot nu toe als lengte gehanteerd werd.
Het vruchtbare water van de Nijl is absoluut noodzakelijk om
te kunnen overleven in dit verder zo droge land. Al in de
oudheid werd er gebruik gemaakt van een systeem van kanalen
en een soort waterpomp, de shaduf. Deze systemen moesten er
voor zorgen dat het water landinwaarts kwam en daar ook voor
bevochtiging van de oogst kon zorgen. De producten die
geproduceerd werden en nog steeds worden zijn vooral graan,
suikerriet, maïs, rijst en zelfs katoen. In Boven-Egypte
worden zelfs uien en bonen verbouwd. Van origine groeit er
langs de rivier ook nog eens heel wat fruit, zoals dadels,
sinaasappelen, vijgen en bananen.
Het klimaat wordt echter overheerst door de hitte van de
woestijn. Zelfs de Nijl kan daar niets aan veranderen. Van
Juni tot September is de hitte bijna ondraaglijk maar in de
winterperiode neemt de temperatuur toch wat aangenamere
vormen aan. Regen komt er nauwelijks voor in een land waar
alleen maar de zon kan schijnen. In de delta komt soms wel
regen voor maar dat is niet in die vormen zoals wij dat in
Europa kennen.
Heden ten dage is de Nijl nog steeds een enorme belangrijke
bron van inkomsten voor de Egyptenaren. Naast het water dat
de Nijl levert voor de landbouwgrond, gebruiken de
Egyptenaren de Nijl ook als een belangrijke toeristische
trekpleister. Niet direct natuurlijk, maar er worden talloze
Nijlcruises aangeboden die de horden
toeristen moeten vervoeren naar de mooie plekken en steden
die aan de Nijl liggen. Zeker tussen
Luxor en
Aswan varen een 50-tal boten wekelijks op en
neer. Eigenlijk wel jammer dat er een beetje voorbij gegaan
wordt aan de schoonheid want de Nijl is in combinatie met de
vegetatie op de oevers een prachtig gezicht en zeker de
moeite waard. |
|
De Nijldelta zal uiteindelijk weg-eroderen aangezien de oevers niet meer worden
versterkt met nieuw slib. Het noordelijke deel van de Nijl zal brak worden,
waardoor de hele regio niet meer gebruikt zal kunnen worden voor landbouw.
De delta zelf heeft al het grootste deel van zijn vruchtbaarheid verloren door
het gebrek aan vers vruchtblaar slib. De productie van bakstenen, die de modder uit
de delta gebruikt, is aan het stilvallen. De erosie van de kustlijnen langs de
hele oostelijke Middellandse Zee is aan het versnellen.
Om de bodem toch nog vruchtbaar te houden worden jaarlijks enorme hoeveelheden
kunstmest gebruikt, waardoor de bodem zwaar vervuild raakt. Verkeerde irrigatie
zorgt voor een enorme verzilting van de bodem, een probleem dat nog eens
versterkt wordt door het alsmaar verzilten van het Nijlwater. Het hele
ecosysteem in de Nijl is aan het uiteenvallen. |
|
|
|
|
|