Ahmes-Nefertari, de moeder van Amenhotep I, was de eerste persoon om wie na haar door een werkelijke cultus ontstond, te danken aan haar uitstekende priesterlijke functies. De cultus om haar persoon werd in de daaropvolgende dynastieën enthousiast in stand gehouden. Omdat ze een goddelijk personage geworden was, werd ze vaak afgebeeld met een zwarte huid; een zeldzaam voorrecht dat voorheen alleen verleend werd aan goden of tot god verklaarde koningen. De zwarte huidskleur, die haar afbeeldingen doet afwijken van andere personen van haar stand, is dus blijkbaar in overeenstemming met haar heiligverklaring. Haar nieuwe lichamelijk verschijning was aldus een tastbaar bewijs van het feit dat ze toegetreden was tot de wereld der goden. Er bestaat geen twijfel over, dat de koninginnen uit het Ramessiden tijdperk zichzelf ook van andere vrouwen wilden onderscheiden door zichzelf te laten afbeelden met een roze huid.

In feite eindigt de nachtelijke reis van de overleden koningin in deze ruimte, waar ze haar reis start in westelijke richting. Aan het begin verwelkomd door Osiris en Anubis (muren aan de rechterkant van de ruimte) wordt de vrouw van Ramses II vervoerd in de richting van de binnenste trappen van de tombe. Haar naam verschijnt in fantastische gele cartouches.
De muren aan de overkant zijn bedekt met kolommen van regressieve teksten (te lezen van boven naar beneden en van links naar rechts). De inhoud van de teksten die het "ontluiken in het daglicht" behandelen uit het boek der doden, waarvan de afbeeldingen de een na de ander aan de bovenkant van de muren gereproduceerd zijn in de vorm van karakterschetsen. In feite zien we hier dus het hoofdgedeelte van het begrafenisritueel, inclusief de spreuken die nodig waren om de overledene een volledige bescherming te geven en haar de mogelijkheid te geven om het Rijk der Doden te verlaten als zij dat zou wensen.

De vestibule en kamer
De scènes die de muren van de vestibule en kamer, sieren, bestaan uit twee specifieke groepen van iconen, maar om hun religieuze belang te kunnen begrijpen, moeten we hun lijn volgen door beide kamers en de decoraties op de hele linkerwand beschouwen als corresponderend met de nachtelijke wereld en de hele rechterwand als corresponderend met de wereld overdag. De eerste afbeelding die we dan zien aan de linkerkant is die van Serket, een Godin van bescherming (het icoon voor haar naam is de schorpioen), zij opent de deur voor Nefertari. Een stukje verder leidt Maat haar door de deur van de vestibule. De koningin wordt daarna door Isis naar de wedergeboorte van het eeuwige leven geleid, voorgesteld door de God Khepri met het hoofd van de zwarte scarabee. Eenmaal door de deur van Kamer, vervolgt Nefertari, dit keer alleen, haar weg naar het hiernamaals en ontmoet voor het eerst de afbeelding van de god Ptah, tegen één van de pilaren. Voor de eerbiedwaardige afbeelding van de god van Memphis offert ze dan stoffen, waarna ze zichzelf presenteert aan de God met het hoofd van een ibis, Thoth. De koningin begint daarna met het gedeelte van de reis dat eindigt met haar wedergeboorte en dit wordt perfect weergegeven op de afbeelding rechts naast de ingang van de kamer: Daar staat ze tussen de Godinnen Osiris en Re als een mummie met het hoofd van een ram.

Deur in het binnenste trappenstelsel
De benedenverdieping van de tombe kan men bereiken via de deur. Boven de deur zijn Horus en zijn vier zonen (Imset, Hapy, Duamutef en Kebehsenuf) achter elkaar zittend afgebeeld als mummies. Het onderwerp wat boven de banken wordt behandeld is Nefertari's offerande van kruiken wijn aan de verschillende Goden. De ruimte onder de banken wordt bijna helemaal in beslag genomen door meerdere kolommen tekst.